Kaidah-Kaidah Bahasa Arab Non-Fungsional: Upaya ‎Menghadirkan Materi Kaidah Bahasa Arab yang Lebih Mudah

Nurhaqiqi Nurhaqiqi

Abstract


This study aims to further analyze some Arabic language rules that do not have semantic functions in a sentence; both rules derive from the nahwu and sharaf. The primary source of the study is the Arabic language rules analyzed using the text content (madhmûn) approach. The steps are firstly making an inventory of the rules stated anomaly, then finding its ‘illah (reason/cause), and then the conclusions are taken. The results of the study prove that there are Arabic rules that do not have semantic functions. This happens because the motive for its creation is not intended to present new intentions and meanings in a sentence. Among these motives are reasons for sentence efficiency, philosophical nuances and reasons for being mild in pronunciation. The patterns used are al-hadzf, al-ibdl, al-rutbah/taqdîm ta’khîr and al-ziyâdah. The results of this study are not in line with the 'traditional scholars such as al-Mâzinî, (d. 248 H), al-Mubarrid (d. 285 H.), al-Farrâ' (d. 189 H) who said that Arabic linguistics has been perfect and final and there is no need to review on it. On the contrary, this research strengthens the opinion of modern linguists such as Ibn Madlâ (d. 592 H), Syauqî Dhayf (born 1910 AD), Tammam Hasan (born 1918 AD) who said that Arabic science is convoluted, very philosophical and not apparently consistent, which must be reviewed to make it look lighter and easier to learn especially for beginners and finally the impression that Arabic is complicated, difficult and convoluted can be avoided.

Keywords


Arabic Language; Anomaly; Semantic Function

Full Text:

PDF

References


Anbary, Abi al- Barakât Abdu al- Raĥmân bin Muĥammad bin Abi Sa’id. Kitâb ‎Asrar al-‘Arabiyah. Damaskus: al-Majma’ al-‘Ilmy al-‘Araby, tt.‎

Andalusy, Jamaluddin Muhammad bin Abdullah bin Abdullah al-Thâ’î al-‎Jiyânî. Syarkh al-Tashîl li Ibn Mâlik. Pentaĥqiq: Abdurraĥmân ‎Sayyid dan Muĥammad al-Badawî al-Makhtûn, Juz I, tt

Anîs, Ibrahîm. min Asrâr al-Lughah. Kairo : Maktabah Angglo, tt

Arsyad, Azhar. Bahasa Arab dan Metode Pengajarannya. Yogyakarta: Pustaka ‎Pelajar, 2003.‎

Bertens, K. Ringkasan Sejarah Filsafat. Yogyakarta: Kanisius, 1989.‎

Bolinger, Dwight L Aspects of Language. New York: Harcourt, Brace & Word ‎Inc, 1975.‎

Bravmann, M.M., Studies in Arabic and General Syntax, Cairo, 1953‎

Chaer, Abdul. Linguistik Umum,. Jakarta: PT Rineka Cipta, 2007.‎

__________ . Gramatika Bahasa Indonesia. Jakarta: PT Rineka Cipta, 1993‎

__________. Linguistik Umum. Jakarta: Rineka Cipta, 2003‎

__________ . Pengantar Semantik Bahasa Indonesia. Jakarta, Penerbit: Rineka ‎Cipta, 2002.‎

Chomsky, Noam. Aspect of the Theory of Syntax. Cambridge, Mass,: The MIT ‎Press, 1965.‎

Daĥdah, Antoine. A Dictionary of Arabic Grammar in Charts and Tables. Cet. I, ‎Beirut: Maktabah Libnân, 1981.‎

Daidâwî, Muĥammad. ‘Ilmu al-Tarjamah baina al-Nadlariyyât wa al-

Tathbîq. ‎Tunis: Dâr al-Ma’ârif lo al-Thibâ’ah wa al-Nasyr, 1992.‎

Dhayf, Syauqi. Tajdîdu al-Naĥw. Kairo: Dâr al Ma’ârif, 1982. ‎

__________. al-Madâris al-Naĥwiyyah. Kairo: Dâr al-Ma’ârif, 1968.‎

__________. Kitabu al-Radd ‘ala al-Nuhat li Ibni Madha al-Qurthubi.

Cet. 3, Mesir: ‎Dâr al- Ma’ârif, tt., 1988.‎

_________ . Taisîr al-Naĥw al-Ta’lîmî, Qadîman wa Hadîtsan ma’a

Nahji Tajdîdihi, ‎Kairo: Dâr al-Ma’ârif, 1983.‎

_________. Tajdîd al-naĥw. Kairo: Dar al Ma’arif, 1982 M.‎

Farrâ, Abû Zakariyâ ibn Ziyâd. Ma’âni al-Qur’ân. Pentahqîq Aĥmad Yûsuf ‎Najatî dan Muĥammad ‘Alî al-Najjâr, Kairo: al-Haiah al-Mishriyyah ‎al-‘Âmmah li al-Kitâb, 1980.‎

Fayyâdl, Sulaiman. al-Naĥw al-‘Ashry. Markaz al-Ahrâm, 1995‎

Ghalàyanî, Syeikh Musthafà. Jâmi’u al-Durûs. juz I, cet. VII, Beirut: Daru al ‎Kutub al Ilmiyah, 2006 .‎

Ĥamlawi, A. Ahmad. Syadz al-‘Arfi fi Fanni al-Sharf. Mesir: Al-Bab al-Habibi, ‎‎1957. ‎

Ĥassàn, Tammàm. Maqâlât fi al-Lughah wa al-Adab. Jilid II, Cet. 1, Kairo: ‎‎‘Alamu al-Kutub, 2006.‎

_________. Maqâlât fi al-Lughah wa al-Adab. Jilid I, Edisi Revisi, Kairo: ‘Âlam al-‎Kutub, 2006.‎

_________. Manâhij al-Baĥts fi al-Lughah. Cet. II, Casablanca: Dâr al-Tsaqâfah, ‎‎1979.‎

_________. al-Lughah al-Arabiyah Ma’nâha wa Mabnâha. Mesir: ‘Âlam al-Kutub, ‎‎1997.‎

_________. al-Ushul Dirâsah Epistimologiyyah li al-Fikri al-Lughawy “inda al-‎‎‘Arab, al-Naĥw, Fiqhu al-Lughah, al-Balâghah,. Mesir: ‘alamu al ‎Kutub, 2000.‎

Hisyâm, Ibn. Syarĥ Qathr al-Nadâ wa Ballu al-Shadâ. Penyusun: Muĥy al-Dîn ‎abdu al-Hamîd, Riyadl: Maktabah Riyadl al-Hadîtsah, tt.‎

Hitti, Philip K. History of the Arabs. Penerjemah: R. Cecep Lukman Yasin dan ‎Dedi Slamet Riyadi, Jakarta: PT Serambi Ilmu Semesta, 2006.‎

Jinnî, Ibnu. al-Khashâ’is. Pentaĥqiq: Abd al-Hamid Handâwî, Jilid I, Kairo: Dâr ‎al-Kutub al-‘Ilmiyyah, 2001.‎

Ni’mah, Fu’ad. Mulakhkhas, Qawâ’id al-Lughah al-‘Arabiyah. Juz II, Cet. IX, ‎Damaskus: Dâr.‎

Sîbawaih. al-Kitâb. pentaĥqîq: Abdu al-salâm Hârûn, Beirut: al-maktabah al-‎‎‘ashriyah, tt.‎

Sulaimân, Abdu al-Raĥmân ‘Ali. Taudlîĥ al-Maqâshid wa al-Masâlik bi Syarkhi ‎Alfiyati Ibn Mâlik li al-Murâdi. Juz I, Mesir: Dâr al-Fikr al-Araby, ‎‎2001.‎

Syihab, M. Quraish. Orientalisme. dalam Jurnal Studi al Qur’an, Vol, No. 2, ‎‎2006.‎

Thu’aimah, Rusydi Aĥmad dan Muammad al-Sayyid Mannâ. Tadrîs al-‎Arabiyyah fî Ta’lîm al-‘Ām: Nadlariyyât wa al-Tajârib. Kairo: Dâr al-‎Fikr al-‘Ārabi, Cet. ke-1, 2000.‎




DOI: https://doi.org/10.18326/lisania.v3i1.45-67

Refbacks

  • There are currently no refbacks.


Copyright (c) 2019 LISANIA: Journal of Arabic Education and Literature